GÜNLÜKLER – 1 Ocak 2020
Kadehimi uzattım, doldurdular.
“Birlikte güzel günlere…” diyerek kadehimi kaldırdım.
Çarpışan kadehler çın çın öttü. Dudaklarda tebessüm bir süre kaldı. Hayat, bir içki masasına oturduğumuz gibi olsaydı. Gülümseyerek.
Yeni yıla girdiğimiz an yani saatler 00:00 gösterdiğinde havai fişekler patlamaya başladı. Ardından sevinç çığlıkları işitildi. Bu gece birlikte olmak için güzel bir gün. Dünyamız yıldızımızın etrafındaki turunu tamamladı.
Her şey değişecek diye dikkatle beklerken hayretle değişmediğini fark eder, hayal kırıklığı yaşardım. Çok küçüktüm sanırım ve masalların gerçek olup olmadıklarını düşünüyordum. Yeni yıl masalı masal diye anlatılmıyordu gerçi. Ama benim için artık masaldı. Herkesin inanmak istediği bir masal.
Gezdiğimiz yer, oturduğumuz koltuklar sandalyeler, yattığımız yataklar değişmeyecek, her nerede olursak olalım. Değişen şimdide olduğu gibi konuştuklarımız olacak. Güzel sözler, sevgi, hoşgörü, saygı… Şimdide gizli olan her şey.
Kadıköy ışıl ışıl ve çok kalabalık. Kilisenin duvarı önünde oturmuş bir adam yoldan gelen geçenlere bakıyor, ara sıra da bardağındaki paraları sayıyor. Küçük esmer çocuklar yoldan geçenlere takılıyor, para istiyorlar. Kilolu bir kadın elindeki gülleri satmaya çalışıyor. Her masalın içinde olan insanlar burada da yerlerini almış. Elindeki dümbeleğe vurarak yürüyen tarak görmemiş kahverengi saçlı olan küçük kız ağzındaki sakızı balon yapıyor. Birbirimize çarpmadan yürüyoruz. Beresiz ve atkısız gezilebilecek bir gece.
Yavaş yürüyoruz. Herkes kadar yavaş. Birlikte. Bir kartpostal güzelliği içindeyiz.
Eve dönmek istemiyorum. Ama eninde sonunda masal biter.
Büyük yalanlara hiç gerek duyulmasa keşke. O zaman bu gece gibi olurdu her şey.
İşte bir yıl daha geride kalıyor. Ve biz henüz yeni başlıyoruz.
İyi yıllar.
Bir yanıt bırakın