İŞ GÖRÜŞMESİ
Bugün iş görüşmesine gittim. Kahvaltıdan sonra giyindim. Makyajımı yaptım. Aynaya bakmak zorundaydım ya; hiç de fena görünmüyordum. Sabah uyandığım gibi değildim.
Binaya girince saatime baktım. Randevuma on dakika vardı. Alt katta oyalandım. Duvarlardaki resimlere baktım. Yazıları okudum. İkinci kata çıktım. Her koridora ayrı bir bölüm ayrılmıştı. Müdürler, sekreterler… Saatime baktım. Dördüncü kata çıkma zamanım gelmişti.
“İyi günler. K. Beyle görüşecektim.”
“Randevunuz var mıydı?”
“Evet. On beşte…”
“Geldiğinizi telefonla bildireyim. Kim geldi diyeceğim?”
Müdür odasına girerken heyecanlıydım. Bu işi almayı çok istiyordum. Bunun için çok çalışmıştım. Etkili iş görüşmeleri kitabını okumuştum. Oldum olası okumayı severim. Kişisel gelişim kitaplarını da kaçırmam. Geçen hafta bir arkadaşım güven konusuyla ilgili yeni bir kitap önerdi. Bunu düşünmemeliyim.
Her şey beklediğim gibi oldu. Bildiğim sorular soruldu ben de ezbere bildiğim yanıtları söyledim. Sanırım hangi kitabın hangi sayfasından yanıt verdiğimi söyleyebilirim. Derken bir soru geldi.
“Evli misiniz?”
“Hayır.”
“Evlilik hakkında ne düşünüyorsunuz?”
Ne düşünüyorum?
“Kadınların çalışma hayatlarına engel olmayacağını düşünüyorum.”
“Ya öyle mi düşünüyorsunuz?”
“Yani benim için engel olmaz.”
“Boş zamanlarınızda ne yapıyorsunuz?”
Çalıştığım yerdendi. Yapmadığım ne varsa saydım. Sanırım görüşmenin sonuna geliyorduk çünkü saatine baktı. Son konuşmayı da yaptıktan sonra “Birkaç gün içinde sizi arayacağız” dedi. Sonuç olumsuz. Kurduğum cümleler olumlu cümlelerdi ama gerçekçi değildi. Kadın gerçekliğini yıkamadım.
Merdivenlerden yürüyerek indim. Dışarı çıktım. Binanın etrafındaki budanmış ağaçlar, biçilmiş çimler kitap sayfalarından çıkmış gibiydi.
Yeni bir iş başvurusu yapmalıydım.
Telefonum çaldı. Arayan, bana güven konulu kitabı öneren arkadaşım. Ona görüşmenin olumsuz olduğunu söyledim. “Kendine güven ama…” dedi.
“Kendime olan güvende değil sorun. Sorun başkalarına karşı güvensizliğim.”
Kendinden başka kimseye güvenmemesi gerektiğini yaşadıkça öğreniyor bir kadın. Ne düşündüğüm ya da ne olduğum, evrak taşımacılığında ne önemi olabilir ki, diye düşündüm. Başkalarının vermesi gereken yanıtlar. Sormalıydım oysa. Bir gün soracağım ama işsiz kalacağım. Yine işsizim.
“Kahve içelim mi?”
“Neredesin?”
Bir yanıt bırakın