Fernando  Pessoa, Uzaklıklar, Eski Denizler

Fernando  Pessoa, Uzaklıklar, Eski Denizler

Fernando  Pessoa, Uzaklıklar, Eski Denizler şiir kitabını gün içinde bir sayfasını açıp yeniden okuyorum. Farklı kıtalarda olsak da yaşadıklarımız aynı, aynı duygular.

“Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri!/ Bir başkası olmak süresiz/…”

“Numaracı biridir şair./ Öyle ustaca numara yapar ki,/ gerçekten acı çekerken bile/ Rol yapıyormuş gibi görünür./ Ve yazdıklarını okuyanların/İyice hissettikleri,/Onun çifte acısı değil/Sahte acılarıdır kendilerinin./ Böylece döner durur raylarda/Eğlendirmek için aklımızı/Kalp adını verdiğimiz/O küçük oyuncak tren.”

Gülünçtür Bütün Aşk Mektupları adlı şiirini okuya okuya  sanırım ezberleyeceğim.

*

Gülünçtür

Bütün aşk mektupları

Aşk mektupları olmazlardı

Gülünç olmasalardı.

 

Ben de aşk mektupları yazmıştım eskiden.

Onlar da elbet

Gülünçtü.

 

Aşk mektupları, eğer aşk varsa,

İster istemez

Gülünçtürler.

 

Ama aslında,

Yalnızca aşk mektubu

Yazmayanlar

Gülünçtür

 

Bir dönebilsem

Aşk mektubu yazdığım günlere

Bunun ne kadar gülünç olduğunu

Düşünmeden.

 

(Bütün üç heceden uzun sözcükler

Anlaşılmaz duygular gibi

Doğal olarak

Gülünçtür.)

 

İyi ki ben de mektup yazmışım, gülünç olduğu halde. Çocukluğunu özlemek gibi bir şey. Özlenen olan. Çocukluk işte.