BEN DE VARIM DİYEN HİKÂYELER –  2./28 Ağustos 2020

başka bir dünya için

BEN DE VARIM DİYEN HİKÂYELER –  2./28 Ağustos 2020

Giriş

Herkes kim olduğunu açıklıyordu. Ben kim olduğumu bilmiyorum. Ne doktorluğum ne öğretmenliğim ne de yazarlığım. Bana beni anlatmıyor. Anneyim eşim ablayım kardeşim gelinim yengeyim teyzeyim… Daha ne olayım? Yetmez  mi?

Ben kim olduğumu yazarak öğrenecektim. Ben, hepsini toptan siliyorum. Ben ben olmak istiyorum. Ben kimim? Her işi yapabilirim. Evlere temizliğe gidebilirim, merdiven silebilirim, iş yeri ve ev temizliği yaparım, ırgat da olabilirim. Otuz çocuğa analık yaparım. Yara sarar alt temizlerim. Yemek yaparım. Karın doyururum. Kirli yıkarım. Temiz ütülerim. Sahi ben kimim? Ben olmak istediklerimi olamamış bir çılgınım.  Ne doktorum, ne öğretmen ne de yazarım, hakkını vererek. Ama inatçıyım, dediğim dedik. Ben her şeyi yaparım. Ben hiç değilim de neyim? Yoksa her şey miyim?

“Kim olduğumu yazarak öğreneceğim.”

“İyi de sen kimsin?”

Herkes mesleğini açıkladı adı ve soyadının ardından.

“Ben de doktorum doktora yaptım. Okulsuz öğretmenim. Üç kitabım var yazarım ama yazar değilim.”

“Ben de sana bunu soruyordum.”

Mesleğim benim kim olduğumu söylüyormuş.

  1. Hikâye

Yazdıklarımı o gün de ona okuttum. İyi yazmaya devam et, dedi. Çalıştığımız yeri anlatmaya çalışıyorum. Yaşadıklarımızı kaydediyorum. Otobüs durağına geldik. Yere çömeldi, bir sigara  çıkardı. Elini siper etti sigarasına, kibriti  yaktı. Derin bir nefes çekti.

Yazmasını istedim. Günlük yazsa da olurdu. Bu koca kentin yuttuğu küçücük yerde yaşananlar anlatılmalıydı. Ne hikâyeler vardı yazılmaya değer. Farkında değildi diye düşünüyorum. Ne söylesem anlatamıyorum yaşadıklarının sıradan olup da sıradan olmadığına; sıradan değil çünkü anlatılmamış. Benim gibi onları yaşamamışlar, ancak kurgulayıp yazmış. Kabul ettiremedim.

“Ne yazayım? Gezmedim görmedim. Benim hayatımı kim neylesin?”

Sen kimsin, diye sorsam. Ben hiçbir şeyim, diye yanıt verir mi? Yazları tarım işçisi, kışları kömürcü ve öğretmen. Yediğimi yetiştirir, kazandığımı da sobada kömür olarak yakarım. Öğretmenlik maaşıyla da yol parası, ıvır zıvır işte. Ne gördüm ki ne yaşadım ki yazayım anlatayım?

Ama ben bilmiyorum yaşadıklarını.

 

İlk yorum yapan olun

Bir yanıt bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*