Duygu Yolculuğu/ Laurence Sterne
Son okuduklarım arasında beni daha çok etkiyen sanırım Duygu Yolculuğu kitabı oldu. Bir gezi kitabı, dört cilt olması düşünülmüş ama iki cilt yazılabilmiş. Yazarın hayata bakış açısı çok etkileyici. Şunu söyleyebilirim ki, birçok eleştiri yönelten ve sitemli bir kitaba sık sık gönderme yapmakta. Hayata bakış eleştirel değil, mükemmellik beklemiyor, insan ilişkilerini gözlemliyor ve insanlarla olan iletişimini öznel olarak aktarıyor. Gezi kitabı olmakla birlikte hedef tarihi yapıları anlatmaktan çok insanlar üzerine odaklı. Farklı ülkelerdeki insanları öznel yaklaşımla anlatıyor. Koşulsuz sevgi, hoşgörü ön planda olduğunu ilk sayfalarında görebiliyorum. İki cilt boyunca anlattığı insanlara karşı ister istemez hoşgörülü yaklaşıyorum. Seviyorum. Önyargısız. Yazar gördüğü insanların davranış ve konuşmalarından hayatlarını kurgulamaya da çalışıyor. Ama öncelik gerçekler. Bir roman kitabı olarak da düşünülebilir pekala. Birçok yazara da göndermeler yapar. Hasan Ali Toptaş da Kuşlar da Yasına Gider kitabında Sterne gönderme yapar.
Fransız Devrimi’nden önce yazılmış olması benim için önem kazandı. Fransa ve İtalya yolculuğudur anlatılan. Fransa yolculuğu insanların yaşamlarına ışık tuttuğunu düşünüyorum.
“Fransa’da,” dedim, “bu işlerin daha bir kolayını biliyorlar.” Kitabın açılış cümlesi.
Kitabın basım yılı Yıl 1768. İrlanda doğumlu İngiliz Edebiyatçısı. İlk kitabı Tristram Shandy. Duygu Yolculuğu ise 1999 Ayrıntı Yayınlarından çıkmış. İzmir’de bir sahaftan aldım. Biraz geç kalınmış bir okuma.
Arka kapak yazısı:
Geçen yüzyılda Dostoyevski, Rus edebiyat geleneğinin içindeki yazarlık çizgisini vurgulamak amacıyla, “Hepimiz Gogol’un paltosundan çıktık!” demişti. Bizler de yirminci yüzyılda onun bu nükteli deyişine benzer bir analoji kurmaya kalkışarak şöyle diyebiliriz belki: “Bütün modern edebiyat Laurence Sterne’ün cübbesinden çıkmıştır!”
“Dünyayı ve üzerindeki tüm canlı varlıkları daha fazla sevebilmemiz için yazıyorum” diyor yazar bir mektubunda.
Sevgiyle kalınız.
Bir yanıt bırakın