KİTAP -27-
DÖNÜŞ / Alberto Manguel / Kırmızı Kedi Y.
Büyülü gerçeklik diye düşündüm. Uzun yıllar önce yaşananları, yıllar sonra geri dönerek, geçmiş ile şimdi yeniden öyküleştiriliyor.
Kitabın ismi ve arka kapak yazısıyla dönüşleri düşünüyorum. İşte böyle başladım okumaya. Karakterin nereye dönüş yapacağını bilmeden.
Fabris, vaftiz oğlunun düğününe katılmak için Roma’dan ayrılacak, ülkesine gidecek. Aslında gitmemek için öyle çok nedenleri var ki… İstemeyerek gidiyor, gençlik yıllarının geçtiği ülkesine, kentine. Uçaktan inmesiyle baş döndürücü büyülü gerçeklik karşıma çıkıyor.
Marta, vaftiz oğlunun annesi, aşık olduğu kadın. Yine bir aşk hikâyesi çıkıyor karşıma. Marta’nın öldüğünü sanan Fabris, onu karşısında görünce hikâyesini anlatmaya çalışıyor. Onu terk etmediğini… Marta’nın ise anlatacağı hikâyesi yok.
Fabris’in anımsadığı kendi geçmişi bile, diğer karakterlerin anımsadıklarından farklı. Fabris, arkadaşlarından dinliyor, geçmişi ve şimdiyi. Gördüklerini anlamaya çalışırken…
Siyasi bir geçmişi anlatıyor, tarif profesörü Grossman’ın eşliğinde.
Sonunda.
Herkes olması gerektiği yerdedir artık, tarihte. Diyerek bitiriyorum kitabı. Kent insanlara kalıyor. Kent dışında kalanlar da kenttekilerin istemedikleri insanlar.
“Bu nedenle diyorum ki geçmiş, belleğin bir icadından başka bir şey değildir, kalıcıdır, onu değişmez bir şey olarak kabul ederiz. Eskiler için Troya öyküsü hiç değişmedi; değişen şey o öykünün tahayyül edilme biçimidir. Bu yüzden geçmiş, o geçmişi anlatanların icadıdır. Hal böyleyken zamanın ulaşılması olanaksız bir diliminde elmas ve çelikten yapılmış bir öykü vardır, taştan ve çamurdan yapılmış Troya, o kör şairin, Augustus’un kulunun dizeleri için ne ise bizim uyarlamalarımız için de o öykü odur.” s.62
Büyülü ve gerçek.
Bir yanıt bırakın